Η εικόνα αυτή λέγεται ότι χτυπήθηκε από το μαχαίρι ενός ιδιότροπου ιεροδιάκονου και εκκλησιάρχη, ο οποίος δήθεν εξαιτίας των εργασιών του έφτανε πάντα αργοπορημένος την ώρα του φαγητού. Κάποια στιγμή ο υπεύθυνος της τραπεζαρίας αγανακτισμένος αρνήθηκε να του σερβίρει. Ο εξοργισμένος εκκλησιάρχης στράφηκε με το μαχαίρι εναντίον της Θεοτόκου, η οποία, «ενώ εκείνος Την υπηρετούσε, Αυτή δεν μεριμνούσε ούτε για την τροφή του». Από την πληγή πάνω στην εικόνα ξεπετάχτηκε αμέσως αίμα, το πρόσωπο της Παναγίας χλόμιασε, ενώ ο ιεροδιάκονος τυφλώθηκε για τρία χρόνια!

Χάρη στις προσευχές του ηγούμενου και της αδελφότητας η Παναγία εμφανίστηκε στον εκκλησιάρχη και τον θεράπευσε. Εκείνος, γνωρίζοντας πολύ καλά το φοβερό αμάρτημά του, πέρασε την υπόλοιπη ζωή του σε ένα στασίδι απέναντι από την εικόνα, ενώ πριν πεθάνει πήρε τη συγχώρηση από την ίδια την Παναγία, που του είπε ότι το χέρι με το οποίο τη χτύπησε θα υποστεί παραδειγματική τιμωρία μετά θάνατον. Tο χέρι του μέχρι σήμερα φυλάσσεται -άλιωτο και κατάμαυρο- κοντά στην εικόνα που είναι τοποθετημένη στο παρεκκλήσι του Αγίου Δημητρίου.

Η εικόνα αυτή βρισκόταν στο Καθολικό της Μονής Βατοπεδίου. Το 1730 εξαφανίστηκε από τη θέση της, ενώ οι πύλες του ναού ήταν κλειδωμένες. Οταν βρέθηκε, μεταφέρθηκε πίσω στη θέση της, ενώ οι Βατοπεδινοί πατέρες έλαβαν αυστηρότατα μέτρα ασφάλειας σφραγίζοντας το ναό. Σε λίγη ώρα, όταν ανοίχτηκε η εκκλησία για τη λειτουργία, η εικόνα έλειπε και πάλι από τη θέση της, ενώ πολύ σύντομα βρέθηκε στη Μονή Ξενοφώντος, στην αντίστοιχη θέση του Καθολικού. Οι Βατοπεδινοί πείστηκαν για το θαύμα και αποφάσισαν να μην αντισταθούν άλλο στη θέληση της Θεομήτορος.

 

Στην εικόνα της Τριχερούσας κατέφυγε για να προσευχηθεί ο Αγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός κρατώντας το κομμένο δεξί του χέρι, με το οποίο έγραφε τους λόγους υπέρ των Αγίων Εικόνων και το οποίο του έκοψαν οι εικονομάχοι. Η Παναγία θαυματούργησε θεραπεύοντάς τον και δίνοντας ξανά ζωή στο νεκρό χέρι του. Εκείνος της αφιέρωσε ασημένιο ανάθημα σε σχήμα χεριού, που η θέση του στην εικόνα το κάνει να φαίνεται σαν ένα τρίτο χέρι της Παναγίας.

Η εικόνα μέχρι τον 12ο αιώνα φυλασσόταν στη Μονή Μεγίστης Λαύρας του Αγίου Σάββα στους Αγίους Τόπους και δόθηκε ως δώρο στον Αγιο Σάββα, Αρχιεπίσκοπο Σερβίας και κτήτορα της μονής Χιλανδαρίου κατά την επίσκεψή του εκεί. Εκείνος τη μετέφερε στη Σερβία, από όπου αργότερα ήρθε στο Αγιον Ορος με θαυμαστό τρόπο. Αυτό συνέβη κατά τη διάρκεια εσωτερικών ταραχών στη Σερβία, όταν ο ημίονος που τη μετέφερε πάντοτε προ του στρατεύματος στις διάφορες μάχες χάθηκε και προχωρώντας μόνος του έφτασε μέχρι το Χιλανδάρι.

 

Όταν κατά το 1822 το Άγιον Όρος καταλείφθηκε από τουρκική φρουρά, ένας στρατιώτης τόλμησε να πυροβολήσει την εικόνα της Θεοτόκου που βρίσκεται εξωτερικά πάνω από την είσοδο της μονής. Η σφαίρα πλήγωσε το δεξιό χέρι της Παναγίας, ενώ ο ιερόσυλος που ήταν ανιψιός του αρχηγού του αποσπάσματος, παραφρόνησε και κρεμάστηκε σε μια ελιά του κήπου που βρίσκεται απέναντι από την είσοδο της μονής. Ο κίνδυνος για αντίποινα και λεηλάτησε της μονής ήταν βέβαιος, αν η σκηνή δε γινόταν αντιληπτή από συνάδελφο του αυτόχειρα που ενημέρωσε σχετικά και το θείο του. Εκείνος ομολόγησε ότι πρόκειται πράγματι για θεία δίκη και διέταξε να πετάξουν άταφο τον ιερόσυλο.